فعالیت یک آنزیم که از طریق مقدار ماده اولیه ای که به ماده پایانی تبدیل می کند،اندازه گیری می شود،تحت
تاثیر عوامل زیادی قرار می گیرد. دما و میزان اسیدی محیط دو عامل مهم اثر گذار بر شدت فعالیت یک آنزیم هستند.
هر آنزیم در یک دمای مطلوب و خاص خود قادر است که حداکثر فعالیت را داشته باشد. به طور کلی ،یک افزایش جزئی در دمای بدن بر شدت فعالیت اکثر آنزیمها می افزاید. این ویژگی آنزیم از آن جهت مطلوب است که دما بدن به هنگام فعالیتهای ورزشی افزایش پیدا می کند، افزایش فعالیت آنزیم فرایند انرژی زایی زیستی (تولیدPTA) را از طریق سرعت دادن به واکنشهای درگیر در تولید انرژی مفید زیستی ، تقویت می کند. از طریق دیگر کاهش دمای بدن یا افزایش بیش از حد مطلوب آن سبب کاهش فعالیت آنزیمها می شود.
PH مایعات بدنی اثر بارزی روی فعالیت آنزیمها دارد. ارتباط میان PH و فعالیت آنزیمها مانند ارتباط دما و آنزیمها است، به این معنی که، هر آنزیم دارای یک PH مطلوب است . اگر PH از مقدار مطلوب تغییر کند از میزان فعالیت آنزیم کاسته می شود. برای مثال ، هنگام اجرای یک فعالیت ورزشی سنگین ترکم اسید لاکتیک در مایعات بدن زیاد می شود. اسید لاکتیک یک اسید نسبتا قوی است و موجب کاهش PH مایعات ، خیلی بیشتر از حد مطلوبی می شود که آنزیمها می توانند در فرایند انرژی مفید برای انقباض عضلانی کاسته می شود. در واقع،
اسیدی شدن شدید محیط یک عامل محدود کننده و بازدارنده در بسیاری از فعالیتهای ورزشی سنگین است.
نظرات شما عزیزان:
